Wilgsla - Lactuca saligna

Naamgeving (Etymologie): Lactuca komt van lac (melk) en duco (voeren), naar het melksap, dat de planten bevatten. Saligna betekent op een wilg gelijkend.

Dalgial - CC BY 3.0	Franco Caldararo - CC BY-NC-ND 4.0
Roberta Alberti - CC BY-NC-ND 4.0	Roberta Alberti - CC BY-NC-ND 4.0

Neuchâtel Herbarium - CC BY-SA 3.0	Neuchâtel Herbarium - CC BY-SA 3.0
Neuchâtel Herbarium - CC BY-SA 3.0	Neuchâtel Herbarium - CC BY-SA 3.0

Stengels: De rechtopstaande stengels zijn vaak vanaf de voet bezemvormig vertakt. Ze zijn witachtig en kaal.

Franco Caldararo - CC BY-NC-ND 4.0	Jan Hein van Steenis - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Emmanuel Stratmains - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR

Bladeren: De bladen staan vaak vertikaal. De onderste bladen zijn diep veervormig gedeeld met een lange, smalle eindlob en van elkaar verwijderd staande, smalle, spitse zijslippen. Tijdens de bloei zijn deze bladen vaak al verdord. De hogere stengelbladen zijn lijnvormig tot langwerpig, gaafrandig en hebben een pijlvormige stengelomvattende voet. De grijsgroene bladen zijn niet gestekeld.

Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0
Emmanuel Stratmains - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR	Emmanuel Stratmains - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR

Bloemen: Tweeslachtig. De bloemhoofdjes staan afzonderlijk of zitten in groepjes van twee of drie in smalle trosvormige of aarachtige pluimen of trossen. De lichtgele hoofdjes zijn 0,9-1,1 cm groot en bijna niet gesteeld. De omwindselbladen zijn groen.

Philmarin - CC BY-SA 3.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Paul Fabre - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR

Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De ruwe nootjes (zaden) zijn zwart en hebben een lange witte snavel, die tot twee keer zo lang is als het zaadje. Tweezaadlobbig.

Steve Hurst - USDA-NRCS PLANTS Database	Franco Caldararo - CC BY-NC-ND 4.0
Eitan Ferman - CC BY-SA 4.0	©2006 Digital Plant Atlas - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Bodem: Zonnige, open (kale) tot grazige plaatsen op droge tot matig vochtige, voedselrijke, met name stikstofrijke en vaak iets ziltige grond.

Groeiplaatsen: Dijken, zeedijken, braakliggende grond, grasland (open plaatsen in vochtig, bemest grasland, schraal grasland en schraal weiland), rolsteenstranden, rotsachtige plaatsen, langs spoorwegen (spoorbermen) en hellingen.

Wereld: Zuidwest-Azië, Noord-Afrika en Zuid- en Midden-Europa. Noordelijk tot in Nederland, België, Zuid-Engeland en Duitsland. Ook in de laatste 2 landen is de soort sterk in aantal achteruitgegaan. Ook in Australië en Noord-Amerika.

Nederland: Verdwenen. Vroeger in het kustgebied, voornamelijk in Zeeuwsch-Vlaanderen en op Beveland. Ook gevonden op Voorne, bij Nijmegen en bij Maastricht. Voor het laatst aangetroffen in 1982.

Vlaanderen: Waarschijnlijk verdwenen.
Wallonië: Verdwenen. Voor 1930 op veel plaatsen langs de Maas tussen Dinant en Visé.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Deutschlands Flora in Abbildungen, Jacob Sturm und Johann Georg Sturm

Illustrations of the British Flora, Walter Hood Fitch (1924)

	Wilde planten in Nederland en België