| 
| 
|
|
|
Vlashuttentut - Camelina sativa subsp. alyssum | |
Frysk Rijsied
English Gold-of-pleasure, Littlepod False Flax and Smallseed Falseflax
Français Caméline alysson, Cameline cultivée et Caméline à petits fruits (Caméline à petites graines)
Deutsch Leindotter, Saat-Leindotter und Kleinfrüchtiger Leindotter
Synoniemen Huttentut, Camelina alyssum, Camelina dentata
Familie Brassicaceae (Kruisbloemenfamilie)
Naamgeving (Etymologie) Camelina komt van het Griekse chamai (klein) en linon (linnen of groeit in het vlas). Sativa betekent gekweekt of tam en alyssum Schildzaad.
Ondersoorten Er zijn in ons gebied drie ondersoorten van Huttentut:
1. Vlashuttentut (Camelina sativa subsp. alyssum). Alleen deze ondersoort was inheems in Nederland en Vlaanderen.
2. Zaadhuttentut (Camelina sativa subsp. sativa). Deze ondersoort komt hier soms verwilderd voor.
3. Kleinzadige huttentut (Camelina sativa subsp. microcarpa of tegenwoordig meestal als zelfstandige soort Camelina microcarpa).
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur Eenjarig.
Plantvorm Therofyt.
Hoofdbloei Mei t/m juli.
Afmeting Vlashuttentut. 20-60 cm.
Zaadhuttentut. 20-80 cm.
Kleinzadige huttentut. 20-60, soms tot 100 cm.
|
|
|
|
|
|
Wortels Worteldiepte tot 50 cm.
|
|
|
|
|
|
Stengels De rechtopstaande stengels zijn bovenaan vertakt en meestal kaal, maar soms iets behaard.
Vlashuttentut. De planten zijn kaal of verspreid behaard. De meeste haren zijn kort en vertakt.
Kleionzadige huttentut. De planten zijn onderaan behaard met vele enkelvoudige, lange haren en korte, vertakte haren.
|
|
|
|
|
|
Bladeren De bladen zijn vaak getand of gelobd, maar soms hebben ze een gave rand. De onderste bladeren zijn steelvormig versmald. De bovenste bladeren hebben oortjes of een pijlvormige voet en zijn halfstengelomvattend.
Vlashuttentut. De stengelbladen zijn grof getand tot gelobd (zelden gaafrandig).
Zaadhuttentut. De stengelbladen zijn gaaf of fijn getand.
|
|
|
|
|
|
Bloemen Tweeslachtig. De gele bloemen zijn 4-5½ mm.
Kleinzadige huttentut. De kroonbladen zijn 2,5-4 mm lang.
Zaadhuttentut. De kroonbladen zijn 4-5 mm lang.
|
|
|
|
|
|
Vruchten en zaden De peervormige hauwtjes zijn 7-10 mm lang. De kleppen hebben een duidelijke midennerf en een gemakkelijk kneusbare wand. De zaden worden 1-2½ mm lang. Tweezaadlobbig.
Vlashuttentut. De hauwtjes zijn omgekeerd eivormig tot vrijwel bolrond. Ze zijn 6-12 (-14) lang (zonder de stijl) en 5-7 mm breed. Ze hebben een afgeknot-afgeronde tot uitgerande top. De zaden zijn 2-3 mm lang.
Zaadhuttentut. De vruchten zijn 5-10 mm lang (zonder de stijl) en 3,5-5,5 mm breed. De lengte van de stijl is 1/5 tot 1/3 van de lengte van het hauwtje. Kleppen met duidelijke nerven. De zaden zijn 1,2-2,5 mm lang.
Kleinzadige huttentut. De vruchten zijn 4-7,5 mm lang (zonder de stijl) en 2,5-5 mm breed. De lengte van de stijl is 1/3 tot 1/2 van de lengte van het hauwtje. De zaden zijn 0,7-1,6 mm lang.
|
|
|
|
|
|
Biotoop
Bodem Zonnige, open plaatsen op vrij droge tot vochthoudende, matig voedselrijke grond.
Groeiplaatsen Vlasakkers, graanakkers en braakliggende grond.
Verspreiding
Wereld Vlashuttentut. Europa, Azië en Noord-Amerika.
Zaadhuttentut. Europa.
Kleinzadige huttentut. Gematigde streken op het noordelijk halfrond.
Vlashuttentut
Kleinzadige huttentut
Nederland Vlashuttentut. Archeofyt. Verdwenen. Voor het laatst gevonden in 1931.
Zaadhuttentut. Niet ingeburgerd. Zeldzaam.
Kleinzadige huttentut. Niet ingeburgerd. Zeer zeldzaam.
Vlaanderen Vlashuttentut. Archeofyt. Verdwenen. Voor het laatst gevonden in 1927.
Zaadhuttentut. Niet ingeburgerd. Zeer zeldzaam.
Kleinzadige huttentut. Niet ingeburgerd. Zeer zeldzaam.
Wallonië Vlashuttentut. Archeofyt. Verdwenen.
Zaadhuttentut. Niet ingeburgerd.
Kleinzadige huttentut. Archeofyt. Verdwenen.
Zaadhuttentut
Vlashuttentut
Kleinzadige huttentut
Toepassingen
In pre-historische tijden was de plant in Europa in cultuur om de oliehoudende zaden en vezels.
2001-2025 Klaas Dijkstra - cc by-nc-sa 3.0 nl